Από καιρό ήθελα να αγοράσω μια ινδική πένα με εύκαμπτη (flexible) μύτη από το Fountain Pen Revolution. Μετά το review του Steven Brown είχα βάλει στο μάτι μια Guru που είναι και οικονομική, αλλά τα διάφανα μοντέλα που μου αρέσουν περισσότερο είναι από καιρό εξαντλημένα. Στράφηκα προς τις ακριβότερες και πιο στιβαρές, όπως τις έβλεπα στο site, Indus και Jaipur, αλλά κι αυτές ήταν εξαντλημένες, τουλάχιστον στα χρώματα που με ενδιέφεραν, ιδίως αυτές που είναι εντελώς διάφανες και βλέπεις τα "σώψυχά" τους και το χρώμα του μελανιού που περιέχουν.
Μ' αυτές τις σκέψεις με βρήκε το email που έφτασε ένα πρωί με αποστολέα το Fountain Pen Revolution:
"Jaipur pens are back in stock and get a free Indus with every one".
Άδραξα την ευκαιρία και έβαλα την παραγγελία αμέσως. Δυο εβδομάδες αργότερα ο ταχυδρόμος έφερε το δέμα. Οι εντυπώσεις ανάμεικτες.
Μαζί με τις δύο πένες της προσφοράς είχα παραγγείλει και δύο έξτρα εύκαμπτες μύτες και ένα feed από εβονίτη, κατάλληλο για τις εύκαμπτες μύτες που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες τροφοδοσίας σε μελάνι. Με το που άνοιξα τον φάκελο, αμέσως παρατήρησα ότι το feed ήταν σπασμένο. Δυσάρεστο συναίσθημα, αλλά "μικρό το κακό, θα το αντιμετωπίσουμε", είπα. "Ας προχωρήσουμε στο κυρίως πιάτο, στις πένες", σκέφτηκα. Και πραγματικά αποζημιώθηκα. Ανοίγοντας το περιτύλιγμα, αποκαλύφθηκαν δύο όμορφες ινδές από διαφανές πλαστικό, ακριβώς όπως τις περίμενα. Αισθητική της Ινδίας, η μια με χρυσαφένια μεταλλικά μέρη (Indus) και η άλλη με ασημένια (Jaipur). Και οι δύο με εύκαμπτες μύτες, όπως τις ήθελα. Μόνο dessous η χαρακτηριστική και όχι ιδιαίτερα ευχάριστη μυρωδιά του ινδικού πλαστικού, που έχει επισημανθεί από τους ειδικούς και σε άλλες πένες που κατασκευάζονται στην Ινδία (πχ οι πολύ καλές αμερικάνικες Noodler's). Η Indus με πλαστικό feed και η Jaipur με εβονίτη.
Χωρίς χρονοτριβή τις γέμισα και τις δύο με μελάνι Diamine Ancient Copper. Το γέμισμα είναι ιδιαίτερα απλή διαδικασία, καθώς και οι δύο γεμίζουν με έμβολο αναρρόφησης μελάνης από μελανοδοχείο (piston filler). Αμέσως άρχισα τις δοκιμές.
Την Indus την συμπάθησα από την πρώτη στιγμή, αλλά φαίνεται τα αισθήματα δεν ήταν αμοιβαία. Καμία πένα ούτε απ' την Ανατολή ούτε από τη Δύση δεν με παίδεψε τόσο πολύ. Φινετσάτη με το χρυσαφί της φινίρισμα έκατσε πολύ καλά στο χέρι μου. Αλλά και η μύτη της μόλις ξεκίνησα να γράφω, μου φάνηκε πιο λεία από της Jaipur και περισσότερο εύκαμπτη. Κι εκεί που πήρα φόρα και άρχισα τη βαριά καλλιγραφία τύπου Copperplate, αρχίσανε τα όργανα. Σκάει η πρώτη κηλίδα μελάνης πάνω στην καλογραμμένη μου σελίδα. "Αρχή είναι ακόμη, θα στρώσει", είπα από μέσα μου. Αμ δε όμως ... Δεν άργησε και η δεύτερη και η τρίτη. Γέμισα το σημειωματάριό μου κηλίδες από μελάνι. Την άφησα προβληματισμένος και έπιασα την Jaipur.
Αυτή πιο μεγάλη, στιβαρή και σταθερή, αλλά και με λίγο πιο τραχιά μύτη, ήρθε να ισορροπήσει την κατάσταση. Για όση ώρα την χρησιμοποίησα δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα. Απεναντίας, η εύκαμπτη μύτη της και ο τροφοδότης της (feed) από εβονίτη τα κατάφεραν περίφημα ακόμη και στο πολύ γρήγορο γράψιμο.
Ανεβάζω δύο φωτογραφίες με τις δύο νέες μου πένες. Η πρώτη (Indus Demo Clear) έχει μόλις γράψει τη λέξη "συντετριμμένος" και η δεύτερη (Jaipur Demo Clear) τη λέξη "παρευδοκίμησις".
(Μετά το email που έστειλα στον Kevin να τον ενημερώσω για το σπασμένο feed μου απάντησε ευγενέστατα ότι λυπάται και ότι θα ταχυδρομούσε αμέσως ένα καινούργιο. Πράγματι έτσι έγινε, μόνο που δεν μου έστειλε ένα αλλά ... δύο. Άψογο after sale service. Όσο για την Indus μετά από αρκετό tuning λειτούργησε άψογα, με άλλη όμως μύτη, μία επιχρυσωμένη servex medium που είχε την καλοσύνη να μου στείλει δώρο μαζί με μια παραγγελία ο φίλος mehandiratta. Πολύ ξηγημένοι οι ινδοί. Happy End).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου